Jest to jedna z chorób cywilizacyjnych. Kiedyś uważano, że jest to choroba seniorów. Obecnie cukrzyca typu II atakuje osoby coraz młodsze, a nawet dzieci. Jest to najbardziej na świecie rozpowszechniona choroba. Określa się ją jako cukrzycę wieku dorosłego lub cukrzycę insulinoniezależną. Głównym jej objawem jest przekraczające normę stężenie glukozy we krwi.  Towarzyszy mu oporność na działanie insuliny.  Co prawda organizm produkuje jej dużo, ale tkanki chorego mają obniżoną wrażliwość na jej działanie.

Objawy cukrzycy nie muszą być u wszystkich jednakowe. Jednym chce się spać po posiłku, ulatuje z nich energia  i chęć do działania. Najchętniej ucięli by sobie drzemkę. Nie powinno się uznawać, że jest to stan naturalny.                                         

Kiedy  zaniedbamy te symptomy, mogą one doprowadzić  do cukrzycy typu II. Nie jest to jednak jedyny objaw. Mogą również wystąpić nieregularne napady głodu, których przyczyną nie jest pusty żołądek. Jeśli jest to symptom cukrzycy typu II, to głód taki jest nieprzewidywalny. Jeśli  posiłki są nieregularne, to możemy go uznać za „normalny”. Nic bardziej błędnego.

Można również odczuwać większe pragnienie niż zwykle. Jeśli nasz organizm jest dobrze nawodniony, a mimo to odczuwamy pragnienie, należy na to również zwrócić uwagę.

Nasz niepokój powinien wzbudzić również fakt, że częściej niż zwykle oddajemy mocz. Nawet wtedy, gdy nie pijemy nadmiernej ilości płynów. Do tych niepokojących objawów możemy też dodać ciągłe zmęczenie, apatię i wrażenie, że przepracowało się wiele godzin. Często wini się za to stres, nadmiar obowiązków, małą ilość snu i brak czasu na odpoczynek.

Ta podstępna choroba może być też przyczyną długotrwałych skoków ciśnienia, wzrostu wagi z nierównomiernym gromadzeniem się tłuszczu w naszym ciele oraz problemy ze skórą. Często pojawia się uczucie swędzenia, a najmniejsze nawet zranienia goją się znacznie dłużej niż powinny.

Wszystkie te objawy często ignorujemy, gdyż uważamy je za drobiazgi, którymi nie należy się martwić. Nie stanowią przecież bezpośredniego zagrożenia dla naszego życia. Prawda…

Takie podejście może jednak doprowadzić  do rozwinięcia się tej podstępnej choroby. Tak więc powinniśmy skonsultować się z lekarzem internistą, a następnie diabetologiem.

Może wystarczy zmienić swoje nawyki żywieniowe, aby cukrzyca nie była dla nas zagrożeniem? Objawy przecież mogą się cofnąć, bo stan przedcukrzycowy można „wyleczyć” stosując  odpowiednią profilaktykę.          

Zupełnie innym zagadnieniem jest cukrzyca typu I

Niektóre objawy oba typy mają podobne: zmęczenie i senność, częste oddawanie moczu, nadmierne pragnienie….

Poza tym ten typ cukrzycy charakteryzuje brak apetytu, nagły spadek wagi i masy mięśniowej, zimne palce (nawet w czasie wysokich temperatur), uczucie suchości w ustach, suchość skóry i błon śluzowych, zapach octu z ust, zaburzenie widzenia oraz częste infekcje intymne.

W tym przypadku już przy pierwszych objawach konieczna jest diagnostyka pod kątem cukrzycy. Zarówno zaniedbanie objawów choroby jak i brak prawidłowego leczenia mogą doprowadzić do bardzo poważnych konsekwencji zdrowotnych, a nawet do śmierci chorego.

W przypadku obu typów choroby ważne jest, abyśmy sami obserwowali swój organizm i w razie potrzeby reagowali  właściwie na jego potrzeby.

źródło: diabetyk24.pl – sklep dla cukrzyków